Badania powierzchniowe są niedestrukcyjną metodą badań w archeologii. Umożliwiają przebadanie wyznaczonego terenu w celu stwierdzenia występowania śladów działalności ludzkiej w przeszłości. Są metodą, która umożliwia zebranie informacji na temat lokalizacji stanowiska oraz jego zasięgu. Metoda ta opiera się na założeniu, iż najwyższe warstwy stanowiska archeologicznego są rozorywane przez orkę i powoduje to, że zabytki takie jak kawałki naczyń widoczne są na powierzchni ziemi. Większe obiekty archeologiczne są widoczne w postaci charakterystycznych form terenowych takich jak: pozostałości kurhanów, grodzisk, fos, zabudowań, fundamentów, ruin o różnym stopniu zachowania. Badania powierzchniowe mogą być stosowane zarówno w celu wykrywania nieznanych stanowisk archeologicznych, jak i weryfikacji stanowisk zawidencjonowanych.
